Jan den Houtkapper, gigant ze Steenvoorde

Przeczytałem i wyznaję, że ponownie przeczytałem rozdział opowiadania napisanego w "Le Lion de Flandre" przez pana Nicolasa Bourgeois i że uśmiechałem się wewnętrznie przy każdej przeczytanej linijce, ponieważ każda linijka w rzeczywistości przywołuje bardzo osobiste wspomnienie i przenosi mnie dokładnie 29 lat wstecz, to znaczy do lutego 1914 roku, daty urodzenia reuze Jana den Houtkappera, którego mam zaszczyt być autentycznym ojcem chrzestnym, a nawet trochę... ojcem.

Jego strój jest prosty, wręcz frustrujący", mówi Nicolas Bourgeois, "i to prawda.

Było nas pięciu lub sześciu. którzy go stworzyli, sprowadzili na świat, ubrali, przystroili i pomogli mu postawić pierwsze kroki pod lekko szarym niebem regionu Flandrii znanego jako Steenvoorde.

Jego ciało zostało wymodelowane przez zręcznego lokalnego koszykarza, ojca Tillie, a jego kolczuga jest wyłożona od wewnątrz łuską chmielu podarowaną przez pana Delobeau, ojca obecnego burgomastera. Suknia została skrojona i dopasowana przez Césara Gillootsa, którego dobrze znasz.

My czterech z nas zszyło paski ziny jeden po drugim (cierpliwa praca, zapewniam cię), aby stworzyć szwy lauberta. Głowa i ręce zostały uformowane w Paryżu w warsztacie specjalnie wyposażonym do tego rodzaju pracy.

Od początku lutego do 22 marca, daty pierwszej wyprawy, pracowaliśmy każdego wieczoru incognito, mając do dyspozycji bardzo niewiele środków finansowych.

W niedzielę 22 marca wszystko było gotowe, z wyjątkiem tego, że brakowało nam obu rąk. Wyjazd został zaplanowany na popołudnie, a rano tego pamiętnego dnia, jak to jest w zwyczaju w naszej Flandrii, rogi myśliwskie i trąbki w towarzystwie herolda głośno ogłosiły święto... po nieszporach. Wcale nas to nie uspokoiło.

Czy mały pociąg z Flandrii, który w tym czasie przyjechał z Hazebrouck około 13:00, przywiezie nam długo oczekiwaną paczkę? Próbowaliśmy już znaleźć sposób na wyjaśnienie sytuacji w ostatniej chwili, jak przygotować opinię publiczną w Steenvoorde na tę niefortunną porażkę aby dokończyć pielęgnację naszego przyjaciela Jana, kilku z nas obyło się tego dnia bez kolacji.

Nicolas Bourgeois ma rację, gdy mówi: "Jego wyczyny zostały ledwie odnotowane w oficjalnych dokumentach lub w książkach o dużych nakładach, a w mieście, które zostało tak dobrze spalone przez Filipa Augusta podczas jego kampanii we Flandrii, nie ma obszernych archiwów".

Jak wspomniałem wcześniej, mieliśmy bardzo niewiele środków i nie otrzymaliśmy nawet zachęty pieniężnej od rady miasta. Co gorsza, dziekan nie robił zbyt wiele zamieszania wokół nas podczas mszy, przypominając swojej trzodzie, że jest Wielki Post i że organizowanie świeckiego festiwalu w tym okresie pokuty jest niestosowne.

Miałem niewiele środków finansowych i żadnych zasobów dokumentalnych.
Aby zebrać trochę funduszy, wziąłem na siebie przygotowanie i wydrukowanie programów, które miały być sprzedawane obecnym, aby zainteresować tłum, który, jak zakładaliśmy, weźmie udział w festiwalu.

Napisałem legendę o Janie den Houtkapperze i, aby dać wam dokładny opis rzeczy w szczegółach, celowo pozostawiłem imię naszego bohatera niejasne, ponieważ praktykował kilka zawodów: był drwalem, jasnowidzem, biegłym tkaczem i wykwalifikowanym szewcem. Powiedziałem, że legenda...

nazywała go Jan den Houtkapper, Jan den Wever lub Jan den Schoenmaker, trzy zawody, które były bardzo honorowane w mieście Steenvoorde.
W ten sposób miałem nadzieję skonsultować się z popularnym głosem, który nie omieszka wyrazić swojej opinii, powiedziałem sobie.

W opowiadaniu zaznaczyłem, że mój bohater mieszkał kiedyś w pobliskim lesie Beauvoorde i że pracował tam przez wiele lat drewno przez wiele lat. Tak narodził się nasz lokalny reuze i to właśnie na cześć Jana den Houtkappera zebrał się tłum.

César Gilloots opowiadał mi o pewnym Fromulusie, który według Sanderusa był panem Steinfort w XII wieku, ale nigdy nie miałem okazji przeczytać o jego czynach, tak samo jak o czynach Jana den Houtkappera. Być może, powinienem powiedzieć... z pewnością, gdyby pan Nicolas Bourgeois, który jest uczonym, przeczytał tę skromną pracę sprzed prawie trzydziestu lat, szybko znalazłby jałowe szczegóły, bizantyjskie hipotezy i przypadkowe wspomnienia, a nawet anachronizmy. W takim przypadku prosiłbym go o wybaczenie, mając na myśli jedynie dobre intencje i bezpretensjonalność nowicjusza, który w tamtym czasie był bardziej pochłonięty swoją niewdzięczną pracą poborcy podatkowego, która wymagała dużo czasu i dużo pracy, pozostawiając mu bardzo mało wolnego czasu... jako poszukiwacz archiwów.

Niemniej jednak impreza okazała się wielkim sukcesem. Tego wieczoru, w Hôtel de Flandre na Grand Place w Steenvoorde, komitet organizacyjny był w komplecie... César Gilloots, nasz przewodniczący, przedstawił mnie swojemu przyjacielowi jako autora, a raczej znalazcę, bohatera festiwalu.

Zostałem pochwalony przez tego przyjaciela, lokalnego notariusza, którego nazwiska nie chcę ujawniać, który nie był szczupłą postacią ani szczupłą postacią. Ten znakomity urzędnik ministerialny dodał: Pańska relacja jest bardzo interesująca, bardzo żywa i bardzo zgodna z miejscowymi wydarzeniami, ale żałuję, że przeoczył pan błąd ortograficzny. Słowo "gest" jest w formie męskiej, jak w "gest, gest"

Na końcu mojej relacji z życia naszego bohatera napisałem: Icy s'arrête la geste du Reuze de Steinfort...

Nie sądzę, by sam Jan den Houtkapper był w stanie zadać tak miażdżący cios. W każdym razie wybaczyłbym mu.

Bez wątpienia, podobnie jak ja, słyszałeś o tragicznym końcu Jana den Houtkappera w Steenvoorde w maju 1940 roku. Był tam ofiarą, niewinną ofiarą... męczennikiem. Jego głowa była przymocowana do czołgu, który, jak mi powiedziano, zmierzał do Dunkierki. Kilka lat wcześniej wszedł tam w zupełnie inny sposób. Muszę przyznać, że słysząc historię o śmierci Jana den Houtkappera, serce mi się krajało...

Legendarna opowieść o Reuze

Nazwiska osób zostały odnalezione dzięki dwóm muzykom na zdjęciu M.Haverbeque i G.Delaeter.

Kontakt: www.musique-steenvoorde.fr